Niedługo (7 listopada) mija 146 rocznica urodzin (oraz 102 rocznica otrzymania samodzielnej nagrody Nobla z chemii) Marii Skłodowskiej-Curie, słynnej Polki, pierwszej kobiety w historii, która została dwukrotnie nagrodzona Noblem. Ta wybitna fizyczka i chemiczka urodziła się w roku 1867 Warszawie w rodzinie nauczycielskiej. Była najmłodszym z pięciorga dzieci. Ukończyła gimnazjum z wyróżnieniem, a następnie rozpoczęła naukę na Uniwersytecie Latającym. Ta zafascynowana nauką młodziutka kobieta zawarła umowę ze swoją siostrą Bronią – najpierw Bronisława wyjedzie na studia do Paryża (w Polsce kobiety nie mogły studiować) a Maria będzie słała pieniądze na jej utrzymanie, a następnie starsza z sióstr zapewni utrzymanie młodszej we Francji, tak by i ona mogła skończyć studia. Tak też się stało – Maria jako guwernantka pracowała najpierw w rodzinie prawniczej a następnie u Żorawskich w Szczukach, gdzie zakochała się w ich synu Kazimierzu. Związek Marii i Kazimierza nie spodobał się Żorawskim i mimo wielkiego uczucia musiał się zakończyć. W 1981r. Maria rozpoczęła studia z matematyki i fizyki na Sorbonie. To właśnie tam ujawnił się wielkie talent Polki. Dzięki ukończonym studiom i umiejętności analizy chemicznej, którą nabyła jeszcze w Polsce pod okiem naukowców, wraz z poznanym, starszym od niej Piotrem Curie rozpoczęli wspólne badania nad promieniowaniem Becquerela.
Małżeństwo Marii i Piotra było dość nietypowe, oprócz miłości łączyła ich wielka pasja. Przebywali ze sobą od rana do nocy ciężko pracując. Efektem było odkrycie dwóch pierwiastków – Polonu (nazwanego na cześć Polski) i Radu. W 1903 małżonkowie Curie wraz z Becquerelem otrzymali nagrodę Nobla z fizyki. W między czasie Maria urodziła dwie córki – Ewę i Irenę, a zatem życie i sprawy rodzinne musiała godzin z czasochłonną pracą. W 1906 zmarł jej mąż. Piotr został potrącony przez konny wóz ciężarowy. Śmierć męża była dla Marii strasznym ciosem. W tym samym roku przejęła po nim katedrę – została tym samym pierwszą kobietą profesorem na paryskiej Sorbonie. Oddała się całkowicie pracy naukowej czego ostatecznym efektem było otrzymanie samodzielnej Nagrody Nobla z chemii. Ambitna i kreatywna noblistka przekonała francuski rząd do budowy Instytutu Radowego, który powstał w roku 1914. Był on centrum badań z zakresu fizyki, chemii i medycyny, a wielu z naukowców tam pracujących w późniejszym czasie również zostało uhonorowanych Noblem. I Wojna Światowa chwilowo zatrzymała prace Instytutu. Maria zorganizowała jezdne, polowe pracownie rentgenowskie i dzięki nim czynnie pomagała diagnozować rannych na polu bitwy żołnierzy, co często ratowało im życie. W 1921 i 1929r. na zaproszenie Marii Meloney Maria odbyła podróże do USA. Pierwsza podróż i zbiórka pieniędzy pozwoliły na zakup grama rado do Instytutu Radowego, druga na zakup tego pierwiastka do Instytutu Radowego w Warszawie. Pod koniec lat dwudziestych Maria zaczęła tracić zdrowie, a w 1934 zmarła w skutej szybko postępującej białaczki (cierpiała także na chorobę popromienną). Prochy Marii Skłodowskiej-Curie oraz jej męża Piotra spoczywają w Panteonie w Paryżu.
Źródło: Wikipedia.pl, Zdjęcia: ofeminin.pl
